|
Ο Θοδωρής Οικονομίδης, και ο θεατρική ομάδα « Κύκλος», παρουσιάζουν την παράσταση…
“Καταλόγια … δημοτικοί στίχοι περί έρωτος και θυσίας”
Πέντε δημοτικά ποιήματα και τραγούδια που καταγράφηκαν για πρώτη φορά τον 8ο και 9ο αιώνα , με θέμα τη θυσία.
Στον Πολυχώρο Vault Theatre Plus Μελενίκου 26, Γκάζι- Βοτανικός 2130356472-6945993870
Από Κυριακή 24 Ιανουαρίου και κάθε Κυριακή στις 21:00 5€ φοιτητικό- ανέργων Σύλληψη -Διδασκαλία- Μουσική: Θοδωρής Οικονομίδης |
|||
|
|
| Τα πέντε αυτά ποιήματα-θρύλοι αναπαράγονται με φωνές που φτάνουν μέχρι τα ποιο βαθιά σημεία της ψυχής. Ουράνιες μουσικές και φωνές που καταφέρνουν να σε μεταφέρουν στον 8ο αιώνα ενώ βρίσκεσαι στο κέντρο της Αθήνας. Μια εξαιρετική δουλειά σε φόντο μαύρο, με μαύρα ρούχα και μάσκες που αξίζει να την παρακολουθήσει κανείς. Ο Θοδωρής Οικονομίδης άλλωστε είναι ο δημιουργός πίσω από τις θεατρικές παραστάσεις Golfw 2.3 beta και Λιωμένο βούτυρο που η κάθε μια τους ήταν sold out για δύο συνεχόμενα χρόνια.
|
|
|
|||
| Κριτικές: * Με τρεις μάσκες, πέντε κούκλες δύο μουσικά όργανα και αμέτρητα κεριά οι νεαρές κοπέλες κι ο σκηνοθέτης τους αφηγούνται… παραμύθια ανατριχιαστικά…Η απλότητα της χορωδίας, ο αφηγητής με την κιθάρα ή το μαντολίνο, το λευκό στοιχειό που ανεμίζει, το διαμελισμένο σώμα να στροβιλίζεται στο σκοτάδι… ένα ένα τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στη θέση τους πάνω στο μαύρο φόντο… η ομάδα στήνει μια παράσταση λιτή και ατμοσφαιρική που παρασύρει τον θεατή….. Λουίζα Αρκουμανέα ΤΟ ΒΗΜΑ
* Ας είμαστε ειλικρινείς. Αν η ομάδα «Κύκλος Θεατρικής Έρευνας» είχε ανάμεσα στα μέλη της κάποιο γνωστό όνομα του θεάτρου ή της μουσικής, ή αν είχε υιοθετηθεί από κάποιο μεγάλο καλλιτεχνικό οργανισμό, τώρα θα μιλούσαμε για την αποκάλυψη της χρονιάς και οι παραστάσεις της θα ήταν από την πρώτη μέσα sold out. Ανδρέας Τσιλίρας. Κριτικός θεάτρου |
Σημείωμα:
Είδα την παρακάτω παράσταση δύο μέρες πριν που παρουσιάστηκε σε ένα γυμνάσιο των Αθηνών. Οι συνθήκες ήταν ακατάλληλες από την πλευρά του φωτισμού αλλά και της διάθεσης των παιδιών να μιλήσουν, να διακωμωδήσουν, να είναι και να φαίνονται παιδιά. Μόλις η παράσταση άρχισε, τα φώτα χαμήλωσαν και ακούστηκαν οι τραγουδιστές φωνές του θιάσου, τα πάντα έπαψαν. Μείναμε όλοι καθηλωμένοι στις θέσεις μας. Τα παιδιά ησύχασαν. Παραδείσιες φωνές, προσωπεία που μας πήγαν αυτόματα σε άλλες εποχές, μουσική πανδαισία… Σαν να απλώθηκαν σκοινιά σε όλους μας και να μας καθήλωσαν στις καρέκλες μας. Ακίνητοι, άλαλοι, αφημένοι, παρακολουθήσαμε ό,τι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η Αθήνα αυτή τη στιγμή. Γι’ αυτό και μόνο το λόγο αξίζει να γράψετε ή και να παρακολουθήσετε αυτή την παράσταση. Είμαι πέρα για πέρα ειλικρινής.
Γράφει η Βάσω Σωτηρίου.
